Eigenlijk begint het verhaal van deze reis al anderhalve week eerder. Ik kreeg op woensdagmiddag ineens een berichtje van Turkish Airlines dat mijn retour vlucht van Tbilisi naar Istanbul met 2 dagen was uitgesteld echter mijn aansluitende vlucht naar Amsterdam niet. Dat wordt lastig om die overstap te maken. Nog buiten het feit dat het me totaal niet uitkwam dat ik ineens twee dagen later naar huis zou komen.

Dus die avond bellen naar Turkije. Na veel pijn en moeite hadden ze in ieder geval die twee vluchten aan elkaar gekoppeld zodat ik in ieder geval niet zou standen in Istanbul. Meer konden ze bij de klantenservice niet voor me doen. Verder op de avond nog via Twitter proberen me op een andere vlucht te krijgen die later op de geplande retour datum zou zijn. Na veel heen en weer kreeg ik daarop toezegging. Alleen kreeg ik tickets voor de uitgestelde datum toegestuurd met de nieuwe overstap. Dus toch weer bellen. Nee ze konden me niet overboeken naar een andere datum daarvoor moest ik zijn bij degene waar de tickets geboekt zijn. Dit terwijl de vliegmaatschappij toch echt de vlucht gecanceld heeft, maarja tot zover de hulp en klantvriendelijkheid. 

Het was intussen al aardig laat geworden dus de volgende dag weer verder. Dat werd bellen naar Duitsland, want daar waren de tickets gekocht en uitgegeven. Gelukkig was het daar in een paar minuten geregeld. Een vlucht via een andere route, via een ander vliegveld in Turkije op de oorspronkelijke datum. Zo moeilijk is het dus niet.... 

Al vroeg in het nieuwe jaar alweer op reis. Ik was immers alweer een ruime maand terug uit Hawai'i. Dit keer een city trip naar Tbilisi. Voor die niet zo goed zijn in topografie dat is de hoofdstad van Georgië en bevind zich ten noordoosten van Turkije en ten zuiden van Rusland. En voor de rest kijk je maar op Google Maps 😉

Vandaag begonnen om de metro te pakken naar Old Town. Een metro ritje kost ongeveer €0,16 heeft wifi en usb oplaadpunten, voor de rest zijn het oude rammelbakken. Aangekomen in Old Town lekker door de stad dwalen en genieten van de oude gebouwen waar in rap tempo nieuwe architectuur tussendoor wordt gestampt. Dit oude gedeelte ligt in het smalle gedeelte van de vallei en sinds kort kan je met de skilift naar de top van een van de bergen.

Deze skilift brengt je met 5 meter per seconden naar boven. In nog geen twee minuten ben je 94 meter hoger op de top van de berg met een prachtig uitzicht over Tbilisi. Hier zie je ook goed de nieuwe bouwstijl tussen de oude panden door. Er is zelfs een weg over de ruïne van de oude stadsmuur gebouwd. Na nog even lekker wat gegeten te hebben was het weer tijd om terug te gaan naar het hotel. Al met al heb ik ruim 10km gelopen vandaag dus tijd om de beentje rust te geven. 

Vandaag weer lekker verder dwalen door de stad. Ook had ik nog een museum om te bezoeken op het oog. Hiervoor zou ik een stuk met de bus moeten en dat gaat allemaal in het Georgisch. Dus alles uitgezocht en screenshots gemaakt zodat ik op pad kon. Eenmaal bij de bus met handen, voeten en telefoon uitleggen dat ik daarheen moest. De chauffeur gaf aan dat ik een andere lijn moest hebben.

Eenmaal de andere lijn gevonden weer het zelfde verhaal echter deze chauffeur stak zijn duim op en gebaarde me te gaan zitten. Na een flinke rit in het koekblik op wielen waarbij steeds flink getoeterd werd draaide de chauffeur zich ineens om. Begon in het Georgisch tegen me en de passagier achter me gebaarde me dat ik er was. Bij het uitstappen weer een duimpje van de chauffeur die een flinke dot gas gaf en het busje kroop weg. Om me heen kijkende kwamen de straten totaal niet overeen. Bij de bank kwam ik uiteindelijk iemand tegen die een beetje Engels sprak en die vertelde me dat ik totaal aan de verkeerde kant van de stad was.

Tot zover mijn poging een museum te bezoek. Zoals ze zeggen een ervaring rijker en een illusie armer. Met een kaartje in mijn hand nu weer proberen terug te komen naar het centrum en dit ging gelukkig redelijk eenvoudig in zowaar een nieuwe bus zoals we die ook in Den Haag hebben. Inmiddels was het al avond geworden dus tijd om wat te eten. Het KGB café trok mijn aandacht dus daar naar binnen en een flink bord vlees was de beloning. Wat voor vlees het was weet ik niet, gezien de naam van het café ook maar niet te veel vragen stellen. 

Aangezien ik dit nog kan delen betekend in ieder geval dat ik netjes heb afgerekend en genoeg fooi heb gegeven 🤣🤣🤣

Dat het een land van uiterste is viel me al op toen ik opgehaald werd van het vliegveld en naar het hotel werd gebracht. Overal boven de doorgaande wegen flitsende reclames van diverse casino's. Tel daarbij dat bij de ene auto het stuur gewoon links zit en bij de andere weer rechts. Ook over de staat van een aantal auto's heb ik zo mijn bedenkingen. Met enige regelmaat zie ik een auto voorbij rijden zonder bumper en gril. De kentekenplaat zit gewoon op het onderstel geschroefd. Over de bebouwing heb ik het gisteren al gehad. 

Verder zijn de mensen super vriendelijk en behulpzaam. Zeker als ze weten dat je uit Nederland komt. Dit komt door de vrouw van oud president Micheil Saakasjvili. Zijn Nederlandse vrouw Sandra is nog altijd  inmens populair, zelfs nu haar man naar Nederland gevlucht is. Oké met die behulpzaamheid beland je ook wel is op de verkeerde plek 🤣

Terug naar de tegenstellingen. Gisteren scheen er een heerlijk zonnetje en was het een graadje of 12 bij een strak blauwe hemel. Vanmorgen toen ik het hotel verliet was het voor je gevoel - 7°. Gelukkig heb ik daar niet zo last van dus nog even naar kathedraal en het presidentieel paleis. Helaas wel met een grauwe lucht op de achtergrond. Verder rustig aan vandaag voordat ik morgen verder het land in trek. 

De dag begon al vroeg. Om 6.00 werd ik opgehaald om naar Borjomi en Bakuriani te gaan. Eenmaal in Borjomi na 2,5 uur rijden was de eerste stop bij het groene klooster. Welke momenteel in sneeuw gehuld was. De andere tussenstop was het Borjomi park waar ondermeer een mineraalwater bron  is. Vreemd om gewoon uit de grond gepompt water, wat zelfs nog warm is, te kunnen drinken.

Na deze stops vervolgde de reis per Kurkusha-trein naar Bakuriani. Onderweg werden we getrakteerd over prachtige uitzichten over het Trialetigebergte. Eenmaal boven op 1700 meter lag er een flink pak sneeuw. En het boemeltje reed gewoon, geen aangepaste dienstregeling. Na de Georgische lunch was het tijd voor sneeuwpret. Met een quad door de besneeuwde bergen crossen. Wat was dat een geweldige ervaring! 

Vandaag na een lange nachtrust weer redelijk optijd onderweg. Vandaag staan Mtskheta, Bodbe en Sighnaghi op het programma. Dus verder de Kaukasus verkennen. Het deel van Georgië waar soberheid en oude Lada's de boventoon voeren. 

We vertrokken al vroeg om bij zonsopgang in Mtskheta te zijn. Terwijl de vallei nog in mist gehuld was brak de zon door op de "heilige stad". Mtskheta was vroeger de hoofdstad van Georgië en staat tegenwoordig op de UNESCO werelderfgoedlijst. Het wordt door locals de heilige stad genoemd omdat hier de Georgiers de Georgische-orthodoxe ker stichtten nadat ze waren over gegaan op het christendom. Onderandere de bezochte Svetitschoveli-kathedraal en het Djvariklooster herinneren hier nog aan. 

Onderweg kwamen we door het dorpje Badiauri waar ze langs de kant van de weg kaas en handgemaakt Georgisch brood verkopen. Dit brood wordt in ovenput/BBQe gebakken door het deeg tegen de wand te plakken. Klinkt niet echt lekker, kan je vertellen dat het heerlijk smaakte en de lunch hierdoor overbodig werd. En dat voor €0,30.

Deze foto's zijn met de telefoon genomen. 

In Bodbe staat het St. Nino klooster gebouwd op het graf van St. Nino die het christendom naar Georgië bracht. Het klooster is daarmee een van de belangrijkste pelgrimsoorden van Georgië.

Dit stadje is een van de kleinste in Georgië met ongeveer 2300 inwoners ook wel de stad van de liefde genoemd. Het is hier net als in Las Vegas 24 uur per dag, 7 dagen per week mogelijk te trouwen. Ook bieden de bewaard gebleven vestingmuren een prachtig uitzicht over de Alazan-vallei. Het stadje opzich kan ook zo op een ansichtkaart. 

Onderweg terug naar Tbilisi was er nog een laatste tussenstop in Patardzeuli bij een wijnmaker. In grote tanks van 10.000 liter stond de wijn te rijpen. De verschillende wijnen proeven was geen enkel probleem de tap ging zo open. Nu drink ik niet, dus ik heb het bij ruiken en foto's maken gehouden.