Maandagnacht 9 december 2019 stapte ik voor het laatst het vliegtuig in. Dit was voor de vlucht vanuit China naar huis. De volgende trip in maart 2020 stond ook alweer gepland. Dit zou zijn naar Vietnam alwaar begin april de eerste formule 1 race gehouden zou worden in de straten van Hanoi. Door de wereldwijde uitbraak van covid-19 ging zowel de race als mijn reis vlak voor vertrek niet door. Lange tijd was reizen niet mogelijk en had ik er zelf ook niet zoveel behoefte aan.

Inmiddels lijkt de pandemie aan zijn tweede piek te beginnen. Intussen was ik aan het kijken naar mogelijkheden om op vakantie te gaan en had ik een mooie roadtrip vanuit huis uitgestippeld. Deze zou via Polen, Wit-Rusland en de Baltische Staten gaan. Al snel viel Wit-Rusland af vanwege de politieke situatie en even later vielen de Baltische Staten ook af door een code oranje. Intussen leken de reisadviezen nog grilliger dan de valutakoersen.

Kort na het boeken van mijn reis naar Athene sprong ook het reisadvies voor de Griekse eilanden op oranje. Gelukkig ga ik naar het vasteland en kan ik na meer dan 10 maanden weer het vliegtuig instappen. 

Eindelijk is het dan zover, de reis kan beginnen. Ondanks het geringe aantal vluchten en passagiers stond er toch een verschrikkelijk lange rij bij de check-in op Schiphol. Alle benodigde papieren moesten gecontroleerd worden en die papieren zaten bij de meeste mensen onderin hun koffer. Met als resultaat ruim 45 minuten wachten totdat ik aan de beurt ben. Ik heb alles op mijn telefoon staan dus was zo klaar. Nog even door security en ik kan aan boord waar ik een rij stoelen voor mezelf had.

Na lekker geslapen te hebben waren we al snel in Athene. Dit was overigens voor het eerst in 2 jaar dat ik een rechtstreekse vlucht had met een totale vluchtduur van minder dan 4 uur en ook nog eens binnen Europa. Al met al een uniek moment. Eenmaal op de luchthaven van Athene moest ik eerst door een medische check. Hiervoor moet je van tevoren al een formulier invullen en krijg je een QR code toegestuurd. De eerste rijen waren wat druk dus ik liep wat verder door. Al snel was ik bij de luchthaven medewerker en liet mijn QR code zien. Zonder te scannen stak die zijn duim op en kon ik doorlopen. En hoefde ik geen PCR test te ondergaan. Daarvoor pikte ze mensen uit de eerste rij. Vandaar dat die dus zo lang was. Nu is die test niet zo erg, maar in afwachting van de uitslag moet je 24 uur in je hotel in quarantaine. Dus dit scheelt aanzienlijk. 

In het hotel moet je in de gangen en openbare ruimte een mondkapje dragen. Eenmaal in de ontbijtruimte mag je hem aan tafel af doen. Het ontbijt was overigens goed en werd door een medewerker opgeschept en kon ik lekker buiten in het zonnetje opeten. Na het ontbijt was het tijd om de stad in te gaan. Omdat de huidige situatie nog altijd onzeker is eerst naar de Acropolis, het Parthenon en de tempel van Zeus. Dan heb ik die in ieder geval gezien. Overigens valt het nog niet mee die berg te beklimmen bij 30 graden en het verplichte mondkapje op. Wel leuk voor de selfies....

Eenmaal boven een prachtig uitzicht en lekker foto's maken want het is super rustig. Terwijl je hier normaal over de toeristen struikelt. Elk nadeel heb zijn voordeel, zoals Cruijff ooit zei. 

Na dit stukje historie bezocht te hebben was het tijd om even terug naar het hotel te gaan voor een siësta. Het was inmiddels al bijna 35 graden. Onderweg nog wel even een bakkie koffie scoren voor tijdens de siësta. Na de onderbreking wilde ik een mooie plekje zoeken voor de zonsondergang. Hiervoor moest ik met de metro richting Piraeus en daar overstappen op de tram. Toevallig was dit het metrostation waarbij ook het stadion van Olympiakos Piraeus. Die stond ook nog op mijn lijstje.

Het is van buiten helaas een afschuwelijk lelijk stadion en door de Corona maatregelen was het helaas niet mogelijk binnen te kijken of een wedstrijd te bezoeken. Dus dan verder opzoek naar de tram. Die had ik al snel aan de andere kant van het station gevonden. Een probleem deze bleek nog in aanbouw te zijn. Dus dat werd lastig en uiteindelijk te voet naar het Stavros Niarchos cultural centre. Waar je vanaf het dak een prachtig zicht hebt over de haven van Piraeus en de ondergaande zon. 

In augustus 2004 werden de Olympische zomerspelen hier in Athene gehouden. Daarmee kwam de Olympische Spelen terug thuis in het land waar in 1896 de moderne spelen begonnen in Olympia. In mijn scriptie over de economische gevolgen van deze spelen kwam al naar voren dat het land de organisatie zich eigenlijk niet financieel kon veroorloven. De bouw van de stadions, twee nieuwe metrolijnen en andere infrastructuur koste miljarden. Nu 16 jaar later staan de meeste gebouwen in het voormalige Olympische park er verpauperd bij. Een schril contrast met de stadions van de Spelen in 2000 die ik afgelopen december bezocht in Sydney. Eeuwig zonde.. 

Na de middagrust trok ik er weer opuit om de ondergaande zon vast te leggen. Helaas vandaag met wat minder geluk dan gisteren. Er was ineens bewolking op komen zetten. Desondanks een prachtig uitzicht over de stad. 

Verder stond vandaag het oude centrum op het programma. Deze bevind zich aan de voet van de Acropolis. De toch begon op het Monastiraki plein, waarna ik via de bibliotheek van Hadrianus naar de Toren van de winden ben gelopen. Vlakbij liggen de Agora van Athene, ofwel iconische ruïnes. Op sommige plekken waren het slecht een paar over gebleven stenen en was het handig dat er bordes bij stonden. De Stoa van Attalus en de Tempel van Hephaistos zijn nog goed bewaard gebleven. Het monument van de Eponymous heroes, de tempels van Area en de Odeon of Agrippa waren in een veel slechtere staat. 

Vanmorgen bij ontbijt tikte de thermometer nog net geen 25° aan. Dus lekker buiten in een koel briesje genieten van het ontbijt. Na het ontbijt me klaar gemaakt en de metro naar Piraeus gepakt. Piraeus is de havenstad van Athene en ligt op zo'n 12 kilometer.

Eenmaal aangekomen stap je gelijk midden in de haven uit en zie je de vele veerboten naar de vele eilanden al liggen. De ene wat groter dan de andere. Verderop liggen de werkloze cruiseschepen achter slot en grendel. 

Na lekker door de havenstad te hebben gedwaald was het kwik aardig opgelopen tot boven de 35°. Ook had ik al een kleine 9 kilometer te voet afgelegd dus ben ik lekker op een terrasje neergestreken voor de rest van de middag. 

Nog even een update vanaf het terras. Vanwege mijn mondkapje van Olympiakos Piraeus heb ik gelijk vrienden gemaakt hier. En stond het water, brood en ouzo al snel voor me klaar. Met wat hapjes erbij prima te doen. Terwijl de thermometer richting de 40 kruipt 🌡️

En toen ging het ineens hozen bij ontbijt. Deze stortbui bracht een heerlijke verkoeling. De temperatuur werd hierdoor gehalveerd ten opzichte van gisterenmiddag. Gelukkig klaarde het alweer snel op en kon ik de stad in. Allereerst langs het monument van Igarus die opgedragen is aan alle omgekomen piloten. Vervolmet de metro naar het parlement en het monument voor de gevallen soldaat waarbij altijd twee ere wachters staan. Hierachter ligt het stadspark met aan de andere kant het Olympisch stadion van de eerste moderne Olympische Spelen in 1896.

Het Panathenaic Stadion is het enige stadion ter wereld dat volledig uit marmer bestaat. Buiten de Olympische Spelen van 1896 en de tussen Spelen van 1906 was dit ook de finish plaats van de Olympische marathon in 2004. Tevens werden toen de kruisboog wedstrijden daar gehouden. 

Hierna was het alweer tijd om mijn huurauto voor de komende week op te halen. Na de plichtplegingen kon ik de weg op. Wat volgde was een adembenemende route langs de kust van Attika naar het plaatsje Sounion, zie de video. Om daar bij de Tempel van Poseidon de zonsondergang te bewonderen, ook in de video ☺️

Gisteren was met 130 kilometer een opwarmer voor vandaag. Van Athene naar Olympia is zo'n 270 kilometer. Waarvan de laatste 2 uur door de bergen. Een prachtige route wederom. In Olympia werden eens in de vier jaar de Olympische Spelen van de klassieke oudheid gehouden.

Tegenwoordig is het een grote archeologische vindplaats. Waarbij voor de oudste tempel, de Tempel van Hera, de Olympische vlam wordt ontstoken die via een estafette naar de openingsceremonie wordt gebracht. De belangrijkste tempel is echter die van Zeus Olympios, vandaar dus de naam Olympia. De Tempel was in 456 voor chr. klaar en had binnen in een 12 meter hoog beeld van Zeus op zijn troon en was daarmee een van de zeven wereldwonderen.

De oude Olympische Spelen vonden in eerste instantie over een dag plaats. En er stond ook maar een onderdeel op het programma een hardloopwedstrijd. Deze werd in het Olympisch stadion gehouden. Dit was een gewone zandvlakte met een stenen lijn die de start / finish markeert. Ook werden er nog geen rondjes gelopen, maar werd er heen en weer gelopen. Later kwam hierbij het boksen, worstelen, pankration, paardrebben en een vijfkamp. Uiteindelijk duurde de Spelen na de uitbreidingen vijf dagen . 

Hierna was het de bedoeling dat ik weer terug zou rijden naar Athene. Vanwege de vermoeiende heenrit van 4 uur heb ik de planning omgegooid. Dinsdag zou ik eigenlijk naar Sparta gaan wat ook op Peloponnesos ligt. Dat haal ik nu een dagje naar voren en heb ik een hotel gevonden in het kustplaatsje Kalamata ongeveer 100 kilometer van Olympia en daarmee goed te doen. Door deze last-minute wijziging werd ik in de haven van Kalamata getrakteerd op een prachtige zonsondergang. 

Nu de plannen gewijzigd zijn hoef ik nog maar een klein stukje te rijden naar Sparta. Dit kan over de rijksweg of binnendoor over de bergen. Aangezien ik al een hoop tijd gewonnen had door de overnachting heb ik gekozen voor de toeristische route waarbij ik 1:50 gedaan heb over de 65 kilometer. Met onderweg wederom prachtige uitzichten. 

Iedereen kent de rol van Spartanen wel in de geschiedenis. Hiervan is tegenwoordig nog weinig terug te zien. Het moderne Sparta is opgericht in 1834 in de opdracht van de toenmalige koning. Verder vind je er nog het standbeeld van Leonidas dn het heiligdom van Artemis Orthia. En een prachtig centraal plein waar ik lekker heb zitten ontbijten. 

Aan het begin van de middag ben ik weer lekker terug de bergen in gereden en af en toe via schapenpaadjes aangekomen aan de kust in het dorpje Miloi. Hier bevind zich een oud ongebruikt station waarbij nog enkele antieke treinen op het opstelspoor staan. 

Nog een stukje verder ligt het dropje Mykines waar ze de tombe van Agamemnon bevind en de citadel van Mycenae. Waarna het tijd was voor de laatste 100 kilometer naar Athene. 

Korinthe was een belangrijke handelsplaats door het beroemde Kanaal van Korinthe. Het lijnrechte kanaal is 6,3 kilometer lang en 23 meter breed en daarmee een belangrijke vaarverbinding voor de middelgrote schepen. Het kanaal verbind de Golf van Korinthe met de Egeïsche zee. Door de aanleg van het kanaal is de route van Piraeus naar de Ionische zee verkort met ongeveer 350 kilometer. 

Na het bezoek aan het kanaal ben ik door gereden naar het stadje. Welke ook bekend is uit de bijbel. Doordat hier ongeveer 50 jaar na chr. al een christelijke gemeente is gesticht, waar Paulus de brieven naar schreef die later in de bijbel kwamen.

Na mijn bezoek aan het historische Korinthe en aan de kapper ben ik nog een stuk door gereden naar het theater van Epidaurus. Dit is het best bewaarde theater van de Griekse oudheid en staat bekend om zijn goede akoestiek. Dit theater biedt plaats aan 14.000 toeschouwers. Vanwege de corona maatregelen mogen er nu maar maximaal 10 bezoekers tegelijk in. Aanzienlijk rustiger dus. 

Na de drukke afgelopen dagen vanmorgen rustig begonnen. Na het ontbijt eerst dit blog bijgewerkt voordat ik rond het middaguur vertrok. Op het programma stond de marathon. Deze wedstrijd werd voor het eerst georganiseerd bij de eerste moderne Olympische Spelen in 1896. De organisatie zocht naar authentieke sport onderdelen die verwant waren aan de klassieke idealen van het oude Griekenland. Naast het discuswerpen kwam dus de marathon op het programma. Toen nog 40 kilometer overigens.

Het onderdeel verwijst naar de slag bij Marathón 490 jaar voor chr. Nadat de Grieken de veel sterkere Perzen hadden verslagen in de Eerste Perzische Oorlog werd een Griekse soldaat naar Athene gestuurd om het goede nieuws te vertellen. Volgens de mythe zou de boodschappen na het overbrengen van het nieuws dood neergevallen zijn.

Overigens was de autorit van mijn hotel naar het stadje precies 42 kilometer de 195 meter heb ik vervolgens lopend afgeleged maar het museum. In dit museum wordt geschiedenis van de marathon vertelt die dus in eerste instantie 40 kilometer was. Pas bij de Olympische Spelen in London in 1908 kwam de afstand van 42 kilometer en 195 meter naar voren. Dit omdat het Britse koningshuis eiste dat de finish van de marathon voor hun paleis zou zijn. En de start was in het Olympisch stadion.

Overigens is er in het doroo, buiten het museum, weinig te beleven. Er is zelfs geen souvenirwinkel. 

Vandaag weer een hoop kilometers voor de boeg. Allereerst naar Amfissa, ruim 200 kilometer van Athene. Daar heb ik de Akropolis beklommen om het kasteel van Amfissa te bezichtigen. 

Vervolgens een stukje terug naar Delphi om daar eveneens het oude centrum te bezoeken. Delfoi, op zijn Grieks, was het thuis van Apollo en zijn tempel is dan ook van de centrale bouwwerken in de opgraving. Ook is het theater goed bewaard gebleven, met plaats voor 5000 toeschouwers is deze wel een stuk kleiner dan het theater van Epidaurus. Als laatste ligt net buiten de opgraving nog de restanten van het heiligdom van Athena. 

Verder onderweg terug kwam ik nog door het bergdorpje Arachova. Vanaf de overkant liet dit dorpje zich prachtig vangen op de foto. Ook wilde de lokale kat persee op de foto. 

Vandaag alweer de laatste volle dag. Voordat ik vanmiddag de auto inlever nog even een klein ritje naar het strand. Na de Copacabana, Waikiki en Bondi Beach is het strand van Vravrona wat minder bekend. Chamolia Beach is dan ook een klein strandje, waarbij je zowat op het strand kunt parkeren. Na een paar uurtje me hier heerlijk vermaakt te hebben was het tijd om de auto in te gaan leveren. De afgelopen 6 dagen heb ik 1734,6 kilometer op de teller gezet. En dat terwijl ik hem kreeg met net 3.000 op de teller. Hij is goed ingereden dus hahaha.

Hierna met de metro terug naar het hotel om mijn zwemspullen om te ruilen voor mijn camera en statief. Bij het donker worden nog even de stad in om wat nacht foto's te schieten en nog een heerlijke Griekse maaltijd te eten. Bij het rondje door de stad viel het op hoe druk het met jongeren in de stad was. Ook hier trekken ze zich weinig aan van de maatregelen. 

Aangekomen bij het monument van de gevallen soldaat deed de politie moeilijk over mijn statief. Ik probeerde nog wat tijd te trekken door te discussiëren omdat ik de ontspanner al had ingedrukt. Helaas ging die op een moment voor mijn camera staan dus dat is niet gelukt. Even later kwam de wisseling van de wacht dus ondanks het weinige licht de foto's maar uit mijn hand geschoten aldaar. Zoals ook het filmpje van dit vreemde ritueel. 

Vandaag alweer de laatste dag. Na mijn koffer de hebben ingepakt wilde ik nog naar het automuseum. Deze was helaas vanwege het onderhoud gesloten. Dus nog een laatste rondje door de stad, een kopjes koffie en tenslotte nog wat souvenirs gescoord voordat het tijd is om naar de luchthaven te gaan.

Tot zover dit verslag. Hopelijk komt de volgende sneller dan dat er tijd tussen de vorige reis zat.